De hogepriester van het oude volk Israël ging met het bloed van de geslachte dieren in het heiligdom. Dit bloed nam God aan voor de zonden van het volk. De hogepriester ging dus het heiligdom binnen met de zonden van het volk. Buiten stond het volk in spanning; het had niets dan zonde en helemaal geen gerechtigheid. Zou het bloed aangenomen worden? Of zou de gloed van de toorn van God vanuit de tabernakel hen allen verteren?

Het wachtte en bleef wachten op genade. De hogepriester sprengde met het bloed zevenmaal het voorhangsel; dan ging hij achter het voorhangsel en besprengde – opnieuw zevenmaal – met het bloed de ark en het verzoendeksel. De Heere, Die dit bloed zag, schonk Zijn genade, Zijn vrede en Zijn zegen aan de hogepriester, opdat hij die op de wachtende gemeente zou leggen. Daarna verscheen de hogepriester voor de menigte, die op genade, op de vrijspraak en op de vrede wachtte. Hij kwam niet met de zonde terug, de zonde was in het heiligdom uitgedelgd. En dus verscheen hij voor de wachtende menigte zonder zonde.

Zo zal ook de ware Hogepriester aan u ten andere male verschijnen zonder zonde, aan u die op Hem wacht tot zaligheid. Laat daarom al het andere gerust varen en wacht op Hem; want Hij zal geen zonde meebrengen als Hij u zal verschijnen, maar eeuwige heerlijkheid.